中文简体 De corrosieweerstand van roestvrijstalen platen is nauw verwant aan de "passiveringsfilm" gevormd op hun oppervlak. Passivering verwijst naar de vorming van een dichte oxidefilm op het oppervlak van roestvrij staal op natuurlijke wijze of door chemische behandeling. Deze oxidefilm bestaat voornamelijk uit chroomoxide (CR₂O₃), die effectief vocht, zuurstof en andere corrosieve stoffen kunnen voorkomen om te reageren met het roestvrijstalen oppervlak. Daarom speelt de passiveringsfilm een cruciale rol bij het verbeteren van de corrosieweerstand van roestvrij staal.
De passiveringsfilm is een zeer dunne en harde beschermende laag, meestal slechts een paar nanometer dik. De film wordt voornamelijk gevormd door de combinatie van chroom en zuurstof, die het oppervlak van roestvrij staal kan bedekken en beschermt tegen het reageren met corrosieve stoffen in de omgeving (zoals water, zuurstof in de lucht, chloride -ionen, enz.). Onder de meest voorkomende omgevingscondities is deze passiveringsfilm zelfherstel en zelfs als het oppervlak beschadigd is, kan het snel herstellen en een beschermende rol blijven spelen.
De rol van passivering kan worden begrepen uit de volgende aspecten:
De passiveringsfilm kan het optreden van oxidatie- en corrosiereacties effectief voorkomen, zodat roestvrij staal een goede corrosieweerstand heeft in verschillende omgevingen (zoals zuur, alkalisch, marien klimaat, enz.). Zelfs in omgevingen met een hoog chloride -ionengehalte kan de passiveringslaag nog steeds als een barrière fungeren om versnelde corrosie te voorkomen.
Als het oppervlak van de passiveringsfilm beschadigd is, zal het blootgestelde chroom reageren met zuurstof om de passiveringsfilm te regenereren. Door deze zelfherstellende eigenschap kan roestvrij staal lange tijd een goede corrosieweerstand behouden, vooral in harde werkomgevingen.
De passiveringsfilm van roestvrij staal kan worden verbeterd door chemische behandeling (zoals beits- en passiveringsbehandeling), waardoor de corrosieweerstand ervan verder wordt verbeterd. Passiveringsbehandeling omvat meestal de volgende stappen:
Pikling is een proces dat de oxidelaag, ijzeraanvragen en onzuiverheden op het oppervlak van roestvrij staal verwijdert door een zure oplossing (zoals salpeterzuur of waterstoffluorzuur). Na het verwijderen van deze onzuiverheden kan een meer uniforme en dichte passiveringsfilm worden gevormd op het oppervlak van roestvrij staal.
Na het beitsen wordt het oppervlak van roestvrij staal meestal behandeld met een passiveringsoplossing (zoals een oplossing die salpeterzuur bevat) om een stabielere en duurzame passiveringsfilm te vormen en de corrosieweerstand van roestvrij staal te verbeteren.
Verschillende soorten roestvrij staal (zoals 304, 316, 430, enz.) Tonen ook verschillende corrosieweerstand na passivering. Austenitisch roestvrij staal zoals 304 en 316, omdat ze een hoger aandeel chroom en nikkel bevatten, kan een sterkere passieve film vormen en een betere corrosieweerstand hebben. 430 roestvrij staal (ferritisch type) heeft echter een relatief slechte corrosieweerstand vanwege het lage chroomgehalte.
De effectiviteit van de passiveringsfilm is vooral belangrijk in chloride-bevattende omgevingen. Chloride -ionen (zoals chloor in zeewater) kunnen de passiveringsfilm op het oppervlak van roestvrij staal vernietigen, waardoor lokale corrosie en putjes worden veroorzaakt. Daarom kunnen sterk corrosiebestendige legeringsmaterialen zoals 316 roestvrij staal, omdat ze elementen zoals molybdeen (MO) bevatten, beter weerstand bieden aan de erosie van chloride-ionen.
Roestvrij staal dat is gepassiveerd, kan een sterke corrosieweerstand behouden tijdens langdurig gebruik. Als de passiveringsfilm op het oppervlak van roestvrij staal echter fysiek wordt beschadigd of chemisch wordt aangevallen, kan de passiveringsfilm zijn beschermende effect verliezen, waardoor het roestvrij staal gevoeliger wordt voor corrosie.
Passivering is een belangrijke stap bij het verbeteren van de corrosieweerstand van roestvrijstalen platen. Met de juiste passiveringsbehandeling kan roestvrij staal langdurige corrosieweerstand in verschillende harde omgevingen behouden. De aanwezigheid van de passiveringsfilm stelt het roestvrijstalen oppervlak in staat om zelfherstellend vermogen te hebben en kan corrosieve stoffen effectief isoleren. Daarom is het cruciaal voor de levensduur van het roestvrij staal op de lange termijn.
De passiveringsfilm is echter geen wondermiddel, vooral in extreme omgevingen (zoals hoge concentraties chloride -ionen, sterke zuren of hoge temperaturen), lokale corrosie kan nog steeds optreden. Daarom kan het kiezen van het juiste materiaal- en oppervlaktebehandelingsproces, evenals redelijk onderhoud en zorg, zorgen voor de beste prestaties van roestvrijstalen platen.
